Eu era unha moza tan común como calquera outra. Ía a clase, discutía cos meus pais, amaba incondicionalmente aos meus amigos e, de cando en vez, namorábame de quen non debía, como lle pasa a todo o mundo. Non había nada novelesco en min, nada heroico que merecese un puñado de páxinas, e por iso esta historia non tratará dos meus pais nin dos meus colegas nin dos meus namorados; non tratará sobre a rutina dunha estudante de Bacharelato que se aburre no instituto... Esta historia terá unha soa protagonista e esa protagonista será un nariz. Un nariz soado, desproporcionada. O nariz dun heroe nado en Bergerac e de nome Cyrano.